عطسه و آبریزش از بینی علائمی هستند که هم در سرماخوردگی و هم در حساسیت بینی دیده می شوند. در بسیاری از موارد بیماران مبتلا به حساسیت بینی به مطب مراجعه می کنند و اظهار می دارند که مدت زیادی است که به سرماخوردگی دچار شده اند و حتی با مراجعه به پزشکان متعددی هم باز سرماخوردگی آنها خوب نشده است.
وقتی این بیماران مورد معاینه قرار می گیرند مشخص می شود که اساسا مشکل آنها سرماخوردگی نیست بلکه بدلیل حساسیت دچار عطسه و آبریزش بینی هستند و آنها به اشتباه آن را حساسیت تلقی کرده اند. در اینجا سعی می کنیم به طور مختصر تفاوت این دو را روشن کنیم.
عامل سرماخوردگی یک ویروس است. به طور کلی بیماریهای ویروسی با مجموعه علائمی همراه هستند که عبارتند از تب، کوفتگی عضلانی، سردرد، عطسه و آبریزش از بینی. در سرماخوردگی نیز علاوه بر اینکه تمام این علائم وجود دارد معمولا گلودرد هم بیمار را رنج میدهد. حال آنکه در مورد حساسیت بینی درست است که عطسه و آبریزش وجود دارد اما سایر علائمی که برای بیماریهای ویروسی ذکر کردم دیده می شوند.
بیماران مبتلا به حساسیت بینی معمولا مدتی بعد از بیدار شدن از خواب دچار عطسه های متعدد پشت سر هم می شوند. این عطسه ها در طول روز کمتر دیده می شود اما عطسه های مبتلایان به سرماخوردگی معمولا پشت سر هم نیست و در تمام طول روز دیده می شود.
مدت زمانی که بیمار دچار عطسه و آبریزش است نیز به افتراق این دو بیماری از یکدیگر کمک می کند. در سرماخوردگی علائم بعد از چندین روز برطرف می شود ولی این علائم در حساسیت به طور طولانی تری باقی مانده و بهبود نمی یابد.
شرح حال بیمار نیز کمک کننده است. نزد کسیکه سابقۀ حساسیت بینی را دارد و یا اینکه از سایر بیماریهای حساسیتی رنج می برد و حالا با عطسه و آبریزشی که خوب نمی شود مراجعه کرده باید حتما حساسیت را در نظر داشته باشیم.
با وجود این همه اختلاف بین علائم سرماخوردگی و حساسیت بینی معمولا افتراق این دو براحتی امکان‌پذیر است با این وجود معاینۀ بالینی و به‌خصوص مشاهدۀ داخل بینی تشخیص را قطعی می کند. پوست پوشانندۀ داخل بینی نزد افراد سرماخورده کاملاً قرمز و پر خون است و نزد مبتلایان به حساسیت کمرنگ و رنگ پریده است.
سرماخوردگی یک بیماری ویروسی است که باید دورۀ آن طی شود و درمان آن علامتی است. استراحت فیزیکی و نوشیدن مایعات گرم سودمند است. در مورد حساسیت بینی درمان دارویی منجر به کاهش علائم بیمار خواهد شد اما باعث علاج کامل و ریشه کن شدن حساسیت نخواهد شد.
پیشگیری این دو نیز متفاوت است. در مورد سرماخوردگی فرد مبتلا باید بهداشت فردی را رعایت نماید تا مانع انتقال ویروس به دیگران شود اما حساسیت واگیر ندارد و از طریق تماس به دیگران منتقل نمی شود. فرد مبتلا به حساسیت باید سعی کند از مواد محرکی که باعث تشدید علائم حساسیتی وی می شوند اجتناب کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر