سازه فضایی یا سازه فضاکار یک سازه سه بعدی و خرپایی است که در ساخت و ساز و صنعت خودرو سازی کاربرد دارد، سازه فضایی در شکل های مختلف و یک الگوی هندسی ساخته می شود. سازه های فضاکار به دلیل وزن سبک و ساختار محکمی که دارند برای ساختن سوله های بزرگ اهمیت بالایی دارند.
سازه فضایی انواع مختلفی دارد و در شکل های متفاوت طراحی می شود. همچنین از لحاظ مواد استفاده شده با یکدیگر متفاوت هستند ولی بیشتر آن ها از فولاد یا آلومینیوم ساخته شده اند، در گذشته از چوب و ساقه نی برای ساختن این سازه ها استفاده می شد. امروزه از سازه چوبی برای ساختن گلخانه های کوچک استفاده می شود.
سازه سه بعدی یا سازه فضاکار با نام های گنبد ژئودزیک و سازه سه بعدی یا سازه خرپایی هم شناخته می شود.
قاب فضایی با شبکه ای از میله ها و اتصالاتی ساخته می شود که هرگونه فشار را مانند فنر به خود جذب کرده و یا فشار را به خرپا منتقل می کند، همچنین این ساختار از قطعات و میله های آلومینیومی و فولادی بسیار سبک و محکم ساخته شده است، به همین دلیل در مقابل هرگونه فشار، طوفان و زلزله بسیار مقاوم است و در مقابل زلزله تخریب نمی شود.
شبکه و قاب فضایی برای اولین بار توسط یکی از مخترعان به نام الکساندر گراهام بل در سال 1906 ساخته شد. گراهام بل برای ساختن کایت پرواز از سازه فضایی استفاده کرده بود و با این کار توانست نشان دهد که با منظم و صحیح قرار دادن سازه ها در کنار یکدیگر می توان سازه ای محکم و سبک ساخت.
مهم ترین مرحله اجرای سازه فضایی انجام طراحی، مدل سازی و محاسبات آن داخل کامپیوتر و نرم‌افزار است.
طراحی و شبیه سازی اتصالات فضایی معمولا در نرم‌افزار 3DS MAX و نرم‌افزار AutoCAD انجام می شود.
قطعات قاب فضایی بدون نیاز به جوشکاری به یکدیگر متصل می شوند و کاملا محکم می شوند، این مزیت اجرا و نصب اتصالات فضایی را سرعت می بخشد و هزینه های ساخت و ساز را پایین می آورد.
سازه های فضاکار با استفاده از قطعات سبک و فولادی به یکدیگر متصل می شوند و محکم در جای خود می مانند.
قاب فضایی، از سازه فضاکار برای ساخت و تولید خودرو و موتورسیکلت و دیگر تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرد.
اینجا بیشتر می توانید درمورد سازه فضایی و گنبد ژئودزیک مطالعه کنید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر